Jadów powstał prawdopodobnie na początku XV wieku. Pierwotnie wieś nosiła nazwę „Jady” – od jadowitych węży żyjących w okolicznych lasach. Rozkwit miejscowości związany jest z przejęciem dóbr jadowskich przez hrabiego Zamoyskiego w zamian za odstąpienie twierdzy Zamość. W tych czasach powstały tu niewielkie fabryki włókiennicze. Prawa miejskie Jadów uzyskał w roku 1823 roku, wtedy też ukształtował się obecny układ urbanistyczny miasta z charakterystycznym, największym w okolicy rynkiem oraz zabudową przyrynkową. Wśród licznej zabudowy regionalnej, nierzadko drewnianej, aż 26 budynków zostało wyszczególnionych jako zabytkowe w miejscowym Planie Zagospodarowania Przestrzennego. Zespół dworski w Jadowie położony jest na południowym skraju miejscowości z dojazdem od ulicy Jana Pawła II. Zespół zachowuje wygląd z czasu gruntownej przebudowy po 1860 roku przez rodzinę Kotarbińskich, ówczesnych właścicieli majątku. Kotarbińscy władali majątkiem do 1945 roku , kiedy to majątek przejęto na Skarb Państwa i zamieniono na gospodarstwo rybackie.
