(Wy)startuj w Wielki Post, czyli weekendowe rekolekcje dla młodych – Weekend od Boga w Loretto, miały swój czas w dniach 7-9 marca 2025 r. Tematem tych rekolekcji były słowa z Psalmu 103: „Miłosierny Pan i łaskawy”, przedstawione tak, by pomóc uczestnikom odkryć, dlaczego najważniejszą cechą Boga jest miłosierdzie.

W piątkowy wieczór w klimat czasu Wielkiego Postu, wprowadziły nas rozważania Drogi krzyżowej i nasza modlitwa prowadząca leśnymi ścieżkami, w gęstwie i ciemności nocy oświetlanej latarkami, gdzie przy każdej stacji stawał przed naszymi oczami niosący krzyż Jezus Chrystus, a także nasz brat – „syn marnotrawny”. Treść rozważań uczyła nas, że miłość i przebaczenie są zawsze możliwe. Jak syn marnotrawny, możemy wrócić do Boga, który zawsze czeka na nas z otwartymi ramionami. Niezależnie od tego, jak daleko odeszliśmy, zawsze można znaleźć drogę powrotną. Jezus pokazał nam, że każdy upadek jest okazją do podniesienia się, a miłość Ojca jest niezmienna i bezwarunkowa.

Podczas rekolekcji mogliśmy wysłuchać katechez ks. Kamila Falkowskiego odnoszących się do tematu miłosierdzia w różnych jego aspektach: w spojrzeniu na Psalm 103, który wprowadza w głęboką tajemnicę Bożej natury. Miłosierdzie, łaska, cierpliwość, gotowość do przebaczenia – to cechy, które opisują nie tylko działania Boga, ale także Jego serce. W tym fragmencie dostrzegliśmy Boga, który nie reaguje impulsywnie na nasze błędy, nie jest porywczy ani szybko gniewający się. Wręcz przeciwnie – On ma w sobie nieskończoną cierpliwość, gotowość, by przebaczyć i obdarzyć nas miłością, jakiej nie jesteśmy w stanie sami sobie dać.

A także doświadczyliśmy wyciągniętej dłoni [takiej ojcowskiej i matczynej – przedstawionej na obrazie Rembrandta „Powrót syna marnotrawnego”] Ojca Miłosiernego z Przypowieści o synu marnotrawnym, którego Miłosierdzie jest nieograniczone – On nie tylko przyjmuje syna z powrotem, ale także przypomina mu, że zawsze jest z Nim, że wszystko, co ma Ojciec, jest także Jego. Te treści towarzyszyły nam podczas medytacji, a także czasu dzielenia w grupach, co okazało się bardzo ciekawe i wartościowe. 

Centralnym punktem dnia była wspólna Eucharystia, która nas łączyła i umacniała do podejmowania wyzwań codzienności. Kazania wprowadzały nas w klimat Wielkiego Postu i dawały wskazówki, jak nie zatracić tego czasu, ale kreatywnie podchodzić do wielkopostnych praktyk: postu, modlitwy i jałmużny.

Podczas weekendu nie zabrakło również wspólnych spotkań integracyjnych, czasu, w którym mogliśmy się wspólnie poznawać i nawiązać nowe relacje, a także zwiedzić Muzeum dzwonków. Był to dobry i wartościowy czas…                                               

[s. Franciszka]